ဘာလုပ္ရမလဲ....။

ဖ်က္စရာ ေဖာင္လည္းမရွိ..။
ၿပန္စရာ အိမ္ကလည္းမရွိ...။
ေရွ႔ကလမ္းကိုလည္း မသိ...။
ေၾသာ္....အရာအားလုံး နတၳိ...။

Friday November 13 2009
2:00 pm

တစ္ေကာင္တည္းပဲ...ဒါေပမယ္႔...

ေလထဲဝဲ ပ်ံေနတဲ႔ ငွက္....။ း)

ပန္းတပြင္႔ရဲ႔....

နိဂံုုး

ေၿခာက္ေသြ႔သစ္ပင္နဲ႔ လွိဳင္းမဲ႔ ပင္လယ္

ဟား...ဟား...ဟား...

စားေနက်ေၾကာင္ဖား
ၾကားေနၾကအသံ
တန္ၿပန္သက္ေရာက္မွူ မရွိေတာ႔တဲ႔ နယူတန္ရဲ႔ နိယာမတရား
အားလံုုးကိုု ဟားတုုိက္ရီၿပီး ေလာကၾကီးကိုု ေဇာက္ထိုုး ၾကည္႔ပစ္လိုုက္တယ္။
ကဲ...ခုုမွပဲ ေနသာထိုုင္သာ ရွိသြားေတာ႔တယ္...။

၁၀း၃၃ am
ွSaturday July 19 2009

San Diego Safari ဓါတ္ပံုုမ်ား

July 4th weekend တုုန္းက San Diego Wild Animal Park Safari သြားတုုန္းက ရိုုက္ခဲ႔တဲ႔ ပုုံေတြပါ...။ :)



ဒီပံုုကေတာ႔ safari ကိုု အေပၚစီးက ၿမင္ရတဲ႔ ၿမင္ကြင္းေပါ႔...။






ဒရယ္ေလးေတြ အစာစားေနပံုု...။




ဆင္သားအမိ...။ ဆင္ေပါက္ေလးက ခ်စ္စရာေလး...။ :)




အဲ႔မွာ ေတာ္ေတာ္ေလးပူတယ္...။ကေလးေတြ ပူလြန္းလိုု႔ ေရေဆာ႔ေနၾကတာ...။

The End!

တစတစအက္ေနၿပီးသားကိုု
တသသလိုုက္ဆက္ေနရတာ
ပင္ပန္းပါတယ္။
လြတ္လြတ္လပ္လပ္သာ
ဟက္တက္ေပးကြဲလိုုက္ၾကပါေတာ႔...။


၁၁း၃၅ pm
June 14 2009

ဥပကၡာတရားရဲ႔ ေနာက္ဆက္တြဲ

ညက ေခြးအူတယ္။
အူတာ ေခြးသဘာဝမိုု႔
ဘာညာဘာညာ ေတြးမပူမိဘူး။

ေခြးက အူတာ အၿပင္
ေဟာင္ပါေဟာင္လာတယ္။
ေဟာင္တာလည္း ေခြးသဘာဝမိုု႔
ဘာညာသာရကာ ေတြးမေၾကာင္မိဘူး။

ေရာင္နီလာမနက္ခင္းေရာက္မွ
ေၿပာင္သလင္းခါေနတဲ႔ ေသာ႔ေပါက္နဲ႔
ေတာက္...
ဒီေသာက္သူခိုုး ခိုုးသြားတာ
ငါတၿမတ္တႏိုုး သိမ္းထားတဲ႔
ငါ႔ရဲ႔သိကၡာတရား...။

10း28 am
May 31 2009

(ကဗ်ာေလးက နဲနဲ ရင္႔သီးၿပီး ရိုုင္းသလိုု ၿဖစ္ေနပါတယ္...။ စိတ္ထဲ ခံစားရတဲ႔ အတုုိင္း ေရးထားတာမိုု႔လိုု႔ နားလည္ႏိုုင္ၾကမယ္လိုု႔ ထင္ပါတယ္... :P)

ထပ္တူက်ၿခင္း

ဟိုတစ္ေန႔ညေနက
ေၿခခင္းလက္ခင္းသာလ္ို႔
ဂစ္တာကုိ ၾကိဳးညွိၿပိီး
သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ခပ္တိုးတိုးညည္းမိတယ္...။

ပိပိရိရိညာသြားတဲ႔ ကံၾကမၼာအေၾကာင္း
ငါနဲ႔ အတူ ဒီဂစ္တာက သိပံုရတယ္...။

ဟုိ အရင္တစ္ဘဝေက်ာ္ သစ္ပင္ၿဖစ္စဥ္တုန္းက
ေတာ္ခဲ႔တဲ႔ သူ႔မေဟာ္ဂနီမိသားစုကိုပဲ သတိရလို႔လား၊
ဒါမွမဟုတ္...
ငါကိုယ္တိုင္ ဘန္းေက်ာ္က ခေနာ္နီခေနာ္နဲ႔ ငါ႔မိသားစုကို သတိရေနလို႔လား၊

ဂစ္တာနဲ႔ ငါ႔ရဲ႔
စူးရွၿပင္းၿပတဲ႔ သံစဥ္ေတြဟာ
နရီစည္းခ်က္က်က် လွလွပပ
တအိအိနဲ႔ ၿဖာက်လာတယ္။

ဂစ္တာလည္း အလြမ္းသီခ်င္းေတြဆိုတယ္။
ငါလည္း အလြမ္းသီခ်င္းေတြဆိုတယ္။
အဲ႔ဒီ႔ညေနက
ဂစ္တာရယ္ ငါရယ္ သီခ်င္းေလးေတြဆိုၾကတယ္....။

၂း၀၂ pm
ေမ ၀၅ ၂၀၀၉

ဘရယ္ဝရယ္...

မ်ားလုုိက္တဲ႔အလုုပ္
မဟုုတ္တာေတြလည္းလုုပ္
ဟုုတ္တာေတြလည္းလုုပ္
အခ်ိန္ရွိသေရြ႔
computer ေရွ႔တကုုတ္ကုုတ္။
ေခါင္းကိုုတဗ်င္းဗ်င္းကုုတ္
ရွိစုုမဲ႔စုုအၾကံဥာဏ္ေတြညွစ္ထုုတ္။
စားလည္းသုုတ္သုုတ္
သြားလည္းသုုတ္သုုတ္။
ဒါေပမဲ႔လည္း
ဘဝၾကီးက ဒီအတုုိင္းပဲ ငုုတ္တုုတ္။
တဒုုတ္ဒုုတ္နဲ႔ႏွလံုုးသားေလးလည္း
ေၿပာင္းသြားခဲ႔ၿပီေက်ာက္ရုုပ္။
ဟဲ႔...ဟဲ႔..ပလုုတ္တုုတ္
ငါ႔ကိုုယ္ေပၚမွာ ၾကိဳးေတြကခပ္ရွုုပ္ရွုုပ္
ဒီၾကိဳးေတြကိုုဆြဲေနတာက ငါ႔ manager တရုုတ္
ဟင္...ဒါဆိုု
ငါကသူတိုု႔ေတြရဲ႔ ရုုပ္ေသးရုုပ္...။

7:50 pm
March 11 Wednesday 2009

(ရံုုးမွာ ခုုတေလာ အလုုပ္ေတြ ေတာ္ေတာ္ေလးမ်ားလြန္းလိုု႔ စိတ္ေတြရွုုပ္ၿပီး ေရးလိုုက္တာ။ project တခုုကမၿပီးေသးဘူး..ေနာက္ project တခုုကလုုပ္ေနရၿပီ။..ေၾသာ္..ဘဝ ဘဝ)... း)

"___________"

Q: အခ်စ္ရွိလား?။
A: မရွိပါ။

Q: အမုုန္းရွိလား?။
A: မရွိပါ။

Q: ခံစားခ်က္ရွိလား?။
A: မရွိပါ။

Q: ဘာလိုု႔လဲ?။
A: ရင္ထဲမွာ အခ်စ္အမုုန္း
ပ်က္သုုဥ္းၿပီးကတည္းက
ဘာမွ... မရွိေတာ႔ပါ။

၁း၀၀ pm
July 30 2004

ရွံဳးမုုန္း တၿပံဳးၿပံဳး

အရံွဳးကိုုေၾကာက္သူ
အရွံဳးႏွင္႔ေတြ႔ခိုုက္
အမုုန္းကိုုေၾကာက္သူ
အမုုန္းႏွင္႔ေတြ႔ခုုိက္
အၿပံဳးကိုုၾကိဳက္သူ
မၿပံဳးႏိုုင္ခိုုက္...
အရွံဳးႏွင္႔အၿပံဳး
အမုုန္းႏွင္႔အၿပံဳး
အစဥ္အၿမဲ
ဒြန္တြဲေနႏုုိင္ပါေစ...။

၁၀း၀၀ am
၂.၂.၉ ၇

စိတ္ၾကီးတယ္

စိတ္ေတြတုုိလာၿပီေနာ္။
ငါ႔ အခ်စ္ေတြ expire မၿဖစ္ခင္
အၿမန္ၿပန္ခ်စ္ရင္ခ်စ္...။
မခ်စ္ရင္ေတာ႔
ၿဖစ္ခ်င္ရာၿဖစ္
ငါ..အပ်ိဳၾကီးစစ္စစ္လုုပ္မိေတာ႔မယ္...။

၇း၁၀ pm
January 22 2009


(ဒီေန႔ ညစာစားတာ ေတာ္ေတာ္ေလးမ်ားသြားလိုု႔ စားပိုုးနင္႔ေနတာနဲ႔ လ်က္စားစားမလိုု႔ ၾကည္႔ေတာ႔ လ်က္စားဘူးက expire ၿဖစ္ေနေရာ။အဲ႔ဒါနဲ႔ idea ရၿပီး ပ်င္းပ်င္းနဲ႔ ေရးလိုုက္တာ။ အင္း...ဘာမွလဲမဆိုုင္ပါလားေနာ္။ ;P)

ကြ်န္မနဲ႔ ကြ်န္မရဲ႔အက်င္႔

ကြ်န္မမွာ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက အက်င္႔တစ္ခုုရွိတယ္။ ကြ်န္မ အရမ္းၾကိဳက္တဲ႔၊ အရမ္းၿမတ္ႏုုိးတဲ႔ အရုုပ္ကေလးေတြ၊ ပစၥည္းေလးေတြကိုု ကြ်န္မေဘးနားမွာထားၿပီး အိပ္တတ္တယ္။ အဲ႔ဒီ အရုုပ္ကေလးေတြ၊ပစၥည္းေလးေတြထဲကမွ ကြ်န္မရဲ႔အၾကိဳက္ဆံုုး အခ်စ္ဆံုုးအရုုပ္ကေလးေတြဆိုုရင္ေတာ႔ ကြ်န္မရဲ႔ေခါင္းအံုုးေအာက္မွာ ထားအိပ္ေလ႔ရွိတယ္။ သူတုုိ႔ကိုု တေရးႏိုုးထစမ္းၾကည္႔လိုု႔ရတယ္ေလ။ ၿပီးေတာ႔ မနက္ေရာက္ရင္လဲ လက္က ေခါင္းအံုုးေအာက္ကိုု ေရာက္ေနၿပီ။ အဲ႔ဒီ အက်င္႔ရွိတာ မွတ္မွတ္ရရ ကြ်န္မ ၃ ႏွစ္ခြဲ ၄ ႏွစ္ ေလာက္ကတည္းကပဲ။

ကြ်န္မ ၄ ႏွစ္အရြယ္မွာ ေဖေဖနဲ႔ေမေမ တာဝန္က်တဲ႔ နမ္႔ခမ္းဆိုုတဲ႔ နယ္စပ္ၿမိဳ႔ေလးမွာ သြားေနခ႔ဲတယ္။ တစ္ရက္ ေမေမနဲ႔ တရုုတ္ၿပည္ဘက္ သြားလည္ရင္း လမ္းမွာ အရမ္းလွတဲ႔ တေယာအရုုပ္ေလးေတြ ေရာင္းတဲ႔ဆိုုင္ကေလးကိုု ေတြ႔တယ္။ တေယာေလးေတြက လူၾကီး လက္ဝါးတစ္ဝါးစာေလာက္ပဲ ရွိတယ္။ ကြ်န္မ မ်က္လံုုးထဲမွာ ေတာ႔ အင္မတန္လွၿပီး လိုုခ်င္စရာေကာင္းတဲ႔ တေယာေလးေတြေပါ႔။ ေမေမ႔ကိုု ပူဆာေတာ႔ တေယာေလး တစ္လက္ရလာခဲ႔တယ္။ ဘာေၿပာေကာင္းမလဲ။ အဲ႔ဒီတစ္ေန႔လံုုး ဘယ္သြားသြား ဒီတေယာေလးနဲ႔ပဲ။ မခြဲဘူး။ ညအိပ္တာေတာင္မွ ဒီတေယာေလးကိုု ေခါင္းအံုုးေအာက္ထဲ ထားအိပ္တာ။ တေရးႏုုိး အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ တေယာေလးကိုု စမ္းရတာ အေမာ။ ေနာက္ေန႔ မုုိးလင္းေတာ႔ ႏုုိးႏုုိးခ်င္း တေယာေလးကိုု ေခါင္းအံုုးေအာက္ထဲက ထုုတ္ၾကည္႔ေတာ႔ တေယာေလးက ႏွစ္ပိုုင္းက်ိဳးေနၿပီ။ ဘဝမွာ ပထမဆံုုးအၾကိမ္ ကိုုယ္ၿမတ္ႏုုိးတဲ႔ အရာဆံုုးရွံုုးၿခင္းနဲ႔ ဝမ္းနည္းၿခင္းဆိုုတာကိုု မွတ္မွတ္ရရခံစားခဲ႔ဖူးတာပဲ။

တေယာက်ုုိဳးေလးကိုု ကိုုင္ၿပီးငိုုတာေပါ႔။ ရိွဳက္ၾကီးတငင္ကို ငိုုတာ။ မနက္စာလည္း မစားေတာ႔ဘူး။ ေမေမက ေနာက္တေယာေလး တစ္လက္ ထပ္ဝယ္ေပးမယ္ေၿပာမွ အငိုုတိတ္ေတာ႔တယ္။ ဒါေပမယ္႔ ဒီတေယာေလးကိုုပဲ ၾကည္႔ၾကည္႔ၿပီး ငိုုေနလုုိ႔ ေမေမက ကြ်န္မ အလစ္မွာ တေယာအက်ိဳးေလးကိုု လႊင္႔ပစ္ၿပီး အသစ္တလက္ကိုု အၿမန္ၿပန္ ဝယ္ေပးခဲ႔တယ္။ တေယာအသစ္ေလးရေတာ႔လည္း ေပ်ာ္လုုိက္တာ။ ေၿပာမေနပါနဲ႔ေတာ႔။ တစ္ေန႔လုုံး တေယာေလးနဲ႔ ကစားတာ လက္ကကုုိမခ်ဘူး။ ညဘက္ အိပ္ခ်ိန္ေရာက္ေတာ႔ ထံုုးစံအတုုိင္း ေခါင္းအံုုးေအာက္ထဲထားၿပီး အိပ္မလိုု႔ ၿပင္ေနတုုန္း ေမေမက ရွင္းၿပတယ္။ ေခါင္းအံုုးေအာက္ထဲ ဖိအိပ္မိလိုု႔ ပထမတေယာေလး က်ိဳးသြားတဲ႔ အေၾကာင္း။ အဲ႔ဒါနဲ႔ တေယာေလးကိုု ကြ်န္မေဘးနားပဲ ထားအိပ္လုုိက္ေတာ႔တယ္။အဲ႔ဒီ အက်င္႔က အခုုထိကိုု မေပ်ာက္ဘူး။

ဟုုိ တစ္ေန႔က မနက္အိပ္ယာႏိုုးေတာ႔ ကြ်န္မေခါင္းအံုုးေအာက္ကိုု အမွတ္တမဲ႔ ၾကည္႔မိေတာ႔ အိုု....ကြ်န္မရဲ႔ အိပ္မက္ တခ်ိဳ႔ အပိုုင္းပိုုင္း တစစီက်ိဳးေနပါလား...။ခ်က္ခ်င္းပဲ သိလုုိက္တယ္။ ဟုုတ္တာေပါ႔။ ညံ႔လိုုက္တဲ႔ ကြ်န္မ။ အိပ္မက္ေတြဆိုုတာ ဘယ္ေလာက္ပဲခ်စ္စရာေကာင္းေကာင္း၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားပါေစ ေခါင္းအံုုးေအာက္ထဲမွာ ရွိမေနသင္႔ဘူးေလ။ ဒီတခါေတာ႔ အိပ္မက္ အက်ိဳးေတြကိုု စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ၿပန္ဆက္ၿပီး အသံုုးဝင္ေအာင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဦးမွ။

ဇြတ္တရြတ္

ဟုုိး...ေရွ႔မွာ
စိမ္းၿပာၿပီး ၾကည္လင္တဲ႔
ေရကန္ၾကီးတစ္ခုု...။
အက်ည္းတန္ဆိုုင္းဘုုတ္တစ္ခုုက
ဤေရကန္တြင္ ငါးမမွ်ားရတဲ႔...။
ဘယ္သူေၿပာလဲ။
ငါးလာမွ်ားတာလိုု႔...။
ဒီေလာက္လွတဲ႔ေရကန္မွာ
ေရ ဝေအာင္ကိုု ကူးဦးမွာ...။

ဟိုး...ေရွ႔မွာ
စိမ္းလန္းၿပီး လွပတဲ႔
ပန္းဥယ်ာဥ္ၾကီးတစ္ခု...။
အက်ည္းတန္ဆိုင္းဘုတ္တစ္ခုက
ဤဥယ်ာဥ္တြင္ ပန္းမခူးရတဲ႔...။
ဘယ္သူေၿပာလဲ။
ပန္းလာခူးတာလို႔...။
ဒီေလာက္ေမႊးပ်ံ႔တဲ႔ ပန္းရနံ႔ေတြ
အားရေအာင္ကို နမ္းဦးမွာ...။

ဟိုး...ေရွ႔မွာ
ၿဖဴစင္ၿပီး ေအးခ်မ္းတဲ႔
လူတစ္ေယာက္...။
အက်ည္းတန္အၿဖစ္တစ္ခုုေၾကာင္႔
သူ႔ႏွလံုုးသားမွာ အခ်စ္မရွိေတာ႔ဘူးတဲ႔...။
ဘယ္သူေၿပာလဲ။
သူ႔အခ်စ္ကိုုလိုုခ်င္တာလိုု႔...။
ဒီေလာက္အၿပစ္ကင္းတဲ႔လူကိုု
ကူညီၿပီး ခ်စ္လိုုက္ဦးမွာ...။

8:21 pm
January 17 2009

ရူးမိုုက္ၿခင္း...

ပူမွန္းသိသိ
ငါကိုုင္မိ...။
ေနာက္ဆုုတ္ဖိုု႔သတၱိ
ငါ႔မွာမရွိ...။

စူးမွန္းသိသိ
ငါဆုုပ္မိ...။
ႏွဳတ္ပစ္ဖိုု႔သတၱိ
ငါ႔မွာမရွိ...။

နစ္မွန္းသိသိ
ငါတိုုးမိ...။
ရုုန္းထြက္ဖိုု႔သတၱိ
ငါ႔မွာမရွိ...။

စြဲစြဲၿငိၿငိ
ငါခ်စ္မိ...။
မုုန္းေမ႔ဖိုု႔သတၱိ
ငါ႔မွာမရွိ...။

အခ်စ္အင္အား
ေပးသနားကာ
ငါ႔အားလွည္႔စား
ေပ်ာ္ပါးခဲ႔တဲ႔
နင္႔အားမေမ႔ၿပီ....။

January 21 1997

(ဒီကဗ်ာေလးကိုု လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၁၁ ႏွစ္ေလာက္ကေရးခဲ႔တာပါ။ဘာ႔ေၾကာင္႔ေရးခဲ႔မွန္းလည္း မသိေတာ႔ပါဘူး...။ဒါေပမယ္႔ အခုု ၿပန္ဖတ္ၾကည္႔ၿပီး ၾကိဳက္လိုု႔ တင္လုုိက္တာ။) =)

လူရိုုင္း ႏွစ္ေယာက္

ငါ႔ရဲ႔ကပြဲကိုု
မဖိတ္ေခၚပဲေရာက္လာတဲ႔ မင္း...။
ပ်င္းစရာေကာင္းလိုုက္တဲ႔ ပြဲလိုု႔ေတာ႔
မေၿပာသင္႔ဘူး ထင္တာပဲ...။
ယဥ္ေက်းစြာနဲ႔ရိုုင္းရရင္
ၿပန္ပါေတာ႔။
မင္းၿမန္ၿမန္ၿပန္ပါေတာ႔...။

၁၂း၂၈ pm
ီDecember 15 2008

2009 new year ည အမွတ္တရ

ခပ္ၿမဴးၿမဴးသံစဥ္ေတြနဲ႔
ခပ္ၿပင္းၿပင္း Vodkaေတြ
တြဲကတဲ႔ည...။

အတြင္းမွာ
ပန္းေတြပြင္႔ၿပီး ဆူညံတဲ႔ည...။

အၿပင္မွာ
ၾကယ္ေတြေၾကြၿပီး ေအးခ်မ္းတဲ႔ည...။

အတိတ္နဲ႔အနာဂတ္
စကားေတြေၿပာတဲ႔ည...။

ပစၥုဳပန္
ငုုတ္တုုတ္မူးတဲ႔ည...။

အေမွာင္ထဲမွာ ကုုလားအုတ္ေလးေကာင္ကိုု
မီးရွဳိ႔ၿပာခ်တဲ႔ည...။

သိပ္ေအးေပမဲ႔
သိပ္ေႏြးေနတဲ႔ည...။

Janus နတ္ဘုုရား
ဝတ္ရံုုေဟာင္းခြာၿပီး
ဝတ္ရံုုသစ္လဲတဲ႔ည...။

အဲ႔ဒီည...။

(2009 new year ည အမွတ္တရ ;p)